Do końca marca rabaty DO 30% na wszystkie zestawy. SPRAWDŹ ZESTAWY!

synthagen53

BPC-157 w układzie moczowo-płciowym. Terapia peptydowa w stanach chorobowych nerek.

Streszczenie: Działanie BPC-157 w układzie moczowo-płciowym ma, zarówno udział w leczeniu zapobiegawczym i nefroprotekcyjnym ale także przyczynia się do łagodzenia powstałych już stanów chorobowych oraz łagodzenia ich objawów.

Słowa kluczowe: układ moczowy; układ rozrodczy; układ moczowo-płciowy; nerka; moczowód; pęcherz moczowy; miednica; macica; odbytnica; cewka moczowa; kamica nerkowa; przetoka pęcherzowo-pochwowa; moczowód olbrzymi; nietrzymanie moczu; terapia peptydem BPC-157; badania eksperymentalne; metoda; zwężenie moczowodu; uszkodzenie moszny; nefroprotekcja; choroba

Wykaz skrótów: BPC-157-Body Protection Compound; LPP- Leak Point Pressure- wysokość ciśnienia śródpęcherzowego;

Materiał i metody: Badania przeprowadzono na zwierzętach laboratoryjnych, w tym przypadku samcach i samicach albinosów szczurów.

 

Układ moczowo-płciowy

Budowa układu moczowo-płciowego

Najistotniejszym elementem budowy układu moczowego są nerki, będące narządem parzystym, których miąższ powstaje z nefronów. Ze względu na mocne unaczynienie od każdej nerki odchodzi tętnica nerkowa, która dzieli się na górną, środkową i dolną. Nerki zbudowane są z rdzenia i kory, z której brodawki wchodzą do kielichów mniejszych a następnie do miedniczek nerkowych, tworząc kolejny element budowy układu jakim są moczowody. Moczowody łączą nerki z pęcherzem moczowym będącym zbiornikiem położonym w miednicy posiadającym spojenie łonowe w tylnej części, gdy jego przednia część w zależności od płci, różni się. W układzie moczowo-płciowym, żeńskim z przodu pęcherza zlokalizowana jest macica a w męskim odbytnica. Mocz gromadzony w pęcherzu moczowym wydalany jest przez cewkę moczową, która w układzie męskim jest dłuższa niż w kobiecym a w obu przypadkach cewka moczowa łączy się z narządami płciowymi co prowadzi do powstania układu moczowo-płciowego. W budowie układu moczowego znajdują się również tętnice międzypłatowe przechodzące w łukowate. Poglądowo przypomnijmy budowę żeńskiego i męskiego układu moczowo-płciowego. (Rys.1)

BPC-157 w układzie moczowo-płciowym 3

Rysunek 1. Budowa układu moczowo-płciowego męskiego i żeńskiego

Funkcje układu moczowo płciowego

Jako główną funkcję układu moczowego uznajemy wydalanie z organizmu wszystkich zbędnych i szkodliwych produktów przemiany materii, dlatego też możemy nazwać go wydalniczym. Ponadto bierze udział w produkcji hormonów oraz dba o stały poziom płynów ustrojowych. Podstawową funkcją układu płciowego (rozrodczego) jest rozmnażanie poprzez wytwarzanie gamet i komórek jajowych. Męskie narządy rozrodcze służą przede wszystkim do wytwarzania nasienia zawierającego plemniki, natomiast żeńskie narządy, do wytwarzania komórek jajowych i hormonów, dodatkowo stwarzając warunki do zapłodnienia oraz rozwoju płodu w organizmie matczynym.

Choroby układu moczowo-płciowego

Układ moczowo-płciowy człowieka jest wyjątkowo wrażliwy i podatny na infekcje, dlatego tak ważne jest zapobieganie chorobom tego układu. Nieleczone choroby układu moczowo-płciowego mogą prowadzić do poważnych konsekwencji i powikłań takich jak niepłodność a w skrajnych przypadkach mogą zagrażać życiu człowieka. Aby uniknąć zjawisk chorobowych i nie doprowadzać do ich zaognienia ważne są regularne, podstawowe badania moczu oraz terapię zapobiegające ich powstawaniu, chroniące układ moczowo-płciowy przed wszelakimi zakażeniami i chorobami tymbardziej, iż często nie posiadają one objawów początkowych co utrudnia diagnostykę i opóźnia leczenie. Nowoczesną metodą w leczeniu schorzeń oraz chorób układu moczowo-płciowego jest terapia BPC-157. Niektóre z chorób, na które wpływa terapia peptydem przedstawione zostały w poniższej tabeli. (Tab.1)

BPC-157 w układzie moczowo-płciowym 2

Tabela 1. Przykładowe choroby układu moczowo-płciowego człowieka

 

Terapia peptydem BPC-157 na wybrane schorzenia układu moczowo-płciowego

1.Nietrzymanie moczu

Nietrzymaniem moczu określa się proces, w którym wyciek moczu jest niekontrolowany i mimowolny m.in. przy kaszlu, kichaniu czy wysiłku fizycznym. W ogólnej klasyfikacji wyróżniamy kilka stopni nietrzymania moczu, w zależności od tego w jakiej ilości występuje niekontrolowany wyciek uryny, wyróżniając stopień kropelkowy, lekki, średni, ciężki i bardzo ciężki. Za najczęstszą przyczynę dolegliwości nietrzymania moczu uznaje się osłabienie mięśni dna miednicy, odpowiadających za zaciskanie cewki moczowej i kontrolowanie oddawania moczu. Objawy występują zarówno u kobiet i mężczyzn, jednak u kobiet ze względu na zabiegi i operacje wykonywane w okolicy miednicy, naturalne porody czy zmiany hormonalne występują częściej. U mężczyzn nietrzymanie moczu pojawia się najczęściej z powodu rozrostu gruczołu krokowego. Schorzenie może towarzyszyć równocześnie z innymi chorobami takimi jak cukrzyca, zespół Ehlersa-Danlosa czy przewlekłe zaparcia. Leczenie farmakologiczne stosuje się w przypadku naglącego nietrzymania moczu i odbywa się za pomocą leków antycholinergicznych. Leczenie operacyjne najczęściej stosuje się w przypadku wysiłkowego nietrzymania moczu m.in. przez wszczepienie sztucznego zwieracza. Leczenie zachowawcze polega przykładowo na elektrostymulacji mięśni dna miednicy czy na ćwiczeniu mięśni Kegla czyli na ćwiczeniach mięśni dna miednicy. Obecnie terapia BPC-157 wpływa na znaczne polepszenie stanu tych mięśni co w efekcie skutkuje zmniejszeniem ryzyka występowania objawów i ich złagodzenie.

a.Terapia peptydem BPC-157

Za względu na profil działania peptyd BPC-157 działa jako preparat uelastyczniający tkanki, prowadząc do wzmocnienia mięśni dna miednicy. Jak wiadomo z wcześniejszych artykułów peptyd wykazuje również działanie na układ nerwowy co w przypadku nietrzymania moczu powoduje zatrzymanie uczucia parcia na pęcherz. Terapia peptydem BPC-157 stosowana regularnie i profilaktycznie prowadzi do pogrubienia struktury mięśniowej cewki moczowej co skutkuje znacznie zmniejszonym ryzykiem wystąpienia schorzenia nietrzymania moczu w przyszłości. Zastosowanie terapii BPC-157 prowadzi do całkowitego wyleczenia schorzenia nietrzymania moczu. (Rys.2)

BPC-157 w układzie moczowo-płciowym 4

Rysunek 2. Terapia peptydem BPC-157 na schorzenie nietrzymania moczu

b.Przeprowadzone badania eksperymentalne

Materiał

Do badania wykorzystano samice szczurów albinosów o masie ciała od 310g do 350g.

Przebieg badania

Zabieg został przeprowadzony w głębokim znieczuleniu, za pomocą ketaminy podanej dootrzewnowo. Przeprowadzono ostre preparowanie powięzi śródmiednicznej, która skutkowała obwodowym oderwaniem proksymalnej i dystalnej cewki moczowej od przedniej ściany pochwy i kości łonowej. Po zabiegu grupie kontrolnej została podana sól fizjologiczna oraz założony został cewnik. Grupie badawczej, przez okres siedmiu dni po zabiegu został podawany peptyd BPC-157. Podczas badania obserwowano występowanie skurczu pęcherza oraz powstałe w nim nieszczelności, poprzez napełnianie pęcherza przy równoczesnym jego nacisku w celu uwolnienia płynu w ujściu cewki moczowej. Po zakończeniu pomiarów pobrano cały pęcherz i cewkę moczową, przez usunięcie spojenia łonowego, zachowując w ten sposób cały odcinek cewki moczowej. Zmiany w obrębie odcinka obserwowano za pomocą specjalistycznych programów komputerowych podłączonych do mikroskopu.

Rezultaty

Terapia peptydem BPC-157, niezależnie od przyjętego schematu dawkowania czy sposobu podania, całkowicie przeciwdziała spadkowi wartości LPP czyli wysokości ciśnienia śródpęcherzowego. Dzięki działaniu BPC-157 osiągnięte zostały wartości pierwotne, odnotowane u zdrowych szczurów. Dodatkowo ściana cewki moczowej potraktowana BPC-157 wykazuje grubszą i bardziej regularną strukturę mięśniową a grupa kontrolna charakteryzuje się obecnością cienkiej warstwy mięśniowej. (Rys.3)

BPC-157 w układzie moczowo-płciowym 5

Rysunek 3. Ściana cewki moczowej podczas terapii BPC-157 (A) oraz w grupie kontrolnej (B)

 

Wnioski

Powyższe rezultaty wskazują, iż działanie BPC-157 w porównaniu z kontrolą działa regeneracyjnie na uszkodzenia cewki moczowej a stosowane podczas leczenia zachowawczego prowadzi do obniżenia możliwości wystąpienia objawów nietrzymania moczu.

2.Przetoka pęcherzowo-pochwowa

Przetoka pęcherzowo-pochwowa jest schorzeniem bardzo często mylonym z wyżej wspomnianym nietrzymaniem moczu. Przetoka powstaje wskutek uszkodzenia cienkiej ściany pęcherza moczowego, który poprzez swoją anatomiczną budowę zlokalizowany jest w sąsiedztwie pochwy. Za najczęstszą przyczynę choroby uważa się powikłanie po zabiegach ginekologicznych. Do pozostałych przyczyn możemy zaliczyć zabieg cięcia cesarskiego, radioterapię pęcherza moczowego czy ogniska endometriozy. Przetoka pęcherzowo-pochwowa ze względu na wielkość kanału może być prosta i złożona. Objawem powstania przetoki jest dostawanie się moczu do pochwy z towarzyszącym bólem brzucha, niedrożnością jelit i krwiomoczem. W przypadkach ostrych i złożonych leczenie jest zazwyczaj operacyjne. W przypadkach leczenia dodatkowego, przyspieszającego regenerację lub zapobiegawczego stosowana jest terapia peptydem BPC-157.

a.Terapia peptydem BPC-157

Zważając na poniższe badania terapia BPC-157 jest bezpiecznym profilem peptydowym, podawanym pozajelitowo lub doustnie osobom z przetokami pęcherzowo-pochwowymi. W określonych warunkach może być jednym z rozwiązań w procesie gojenia się rany po przetokowej. Przetoki pęcherzowo-pochwowe wiążą się z częstymi infekcjami intymnymi, uczuciem dyskomfortu i stopniowo wykluczają pacjentki z życia w społeczeństwie dlatego tak ważny jest dobór odpowiedniej i bezpiecznej terapii jaką jest terapia BPC-157. W przypadku leczenia dodatkowego wraz z leczeniem operacyjnym BPC-157 bierze udział w regeneracji pooperacyjnej przetoki pęcherzowo-pochwowej. W przypadku leczenia zapobiegającego jak i regenerującego, w przypadkach prostych, może zapobiegać powstawaniu i nawrotom tej choroby jak i ją leczyć.

b.Przeprowadzone badania eksperymentalne

Materiał

Do badania wykorzystano samice szczurów o wadze 200g w wieku od 8 do 10 tygodni.

Przebieg badania

Zabieg został przeprowadzony w głębokim znieczuleniu za pomocą ketaminy podanej dootrzewnowo. Wykonano podłużne nacięcie w tylnej ścianie pęcherza i przedniej ścianie pochwy na długości 4 mm, tworząc przetokę pęcherzowo-pochwową techniką jednowarstwową, z pojedynczymi szwami. BPC-157 podano w dawkach 10 μg/kg, 1 μg/kg, 100 ng/kg i 10 ng/kg przez cały czas trwania doświadczenia czyli w dzień zerowy, w którym rozpoczyna się terapia, oraz codziennie przez czas trwania próby w okresach 7, 14, 21, 28 i 42 dni. Zwierzęta kontrolne otrzymały równoważną ilość soli fizjologicznej. Bezpośrednio przed uśmierceniem zwierząt, w głębokim znieczuleniu mierzono ciśnienie płynu wymagane do wycieku przetoki (badanie biomechaniczne). Różnice w gojeniu przetok między grupami obserwowane zostały za pomocą badania mikroskopowego. Podczas badania codziennie obserwowano możliwość występowania moczu w pochwie, możliwe nietrzymanie moczu oraz makroskopowy wygląd pochwy i cewki moczowej. Po uśmierceniu osobników obserwowano obecność zrostów, oznaki infekcji oraz gojenie tkanki przetoki po stronie pęcherza moczowego i pochwy.

Rezultaty

Po podaniu peptydu BPC-157 we wszystkich dawkach (10 μg/kg μg/kg, 100 ng/kg i 10 ng/kg), szczególnie 14 dni po operacji, średnica ujścia przetoki uległa znacznemu zmniejszeniu. Zamknięcie przetoki pęcherzowo-pochwowej wystąpiło u wszystkich szczurów leczonych terapią BPC-157 po 6 tygodniowym okresie leczenia peptydem. Dodatkowo podczas badania stwierdzono brak obecności kamieni moczowych. W grupie kontrolnej zwierząt stwierdzono występowanie kamieni moczowych i przetokę pęcherzowo-pochwową. W obrazie histologicznym stwierdzono widoczną kolagenizacje i neowaskularyzację powodującą zamknięcie ubytku tkankowego i złagodzenie stanu zapalnego pod wpływem działania BPC-157. (Rys.4)

BPC-157 w układzie moczowo-płciowym

Rysunek 4. Obraz histologiczny znacznie zmniejszonej przetoki pęcherzowo-pochwowej pod wpływem podania peptydu BPC-157

Wnioski

Poprzez działanie BPC-157 w dawkach 10 μg/kg, 1 μg/kg, 100 ng/kg i 10 ng/kg dochodzi do zagojenia przetoki pęcherzowo-pochwowej u szczurów, co wskazuje iż BPC-157 ma bardzo silne działanie ochronne poprzez łagodzenie uszkodzeń tkanek i nieprawidłowości strukturalnych spowodowanych uszkodzeniem.

3.Zwężenie moczowodu

Zwężenie moczowodu nazywane również ujściem miedniczkowo-moczowodowym jest schorzeniem polegającym na wadzie moczowodu, prowadzącą do zatrzymania/zastoju moczu powyżej zwężenia. Przepływ moczu do pęcherza, wytwarzanego przez nerki, dzięki prawidłowemu działaniu moczowodu zostaję uniemożliwiony. Proces ten prowadzi do zalegania moczu w nerce z jednoczesnym wzrostem ciśnienia środnerkowego, wyniszczenia miąższu nerek oraz ich niewydolności skutkując wodonerczem. Za przyczyny zwężenia moczowodu uznaje się m.in. wady wrodzone mięśni gładkich ściany moczowodu, nieprawidłowe unaczynienie moczowodu, zrosty łącznotkankowe czy refluks pęcherzowo-moczowodowy. Wodonercze może pojawiać się w jednej lub w obu nerkach i w zależności od tego występują inne objawy. Jeżeli wodonercze dotyczy jednej nerki występują takie objawy jak ból w okolicy lędźwiowej, wymioty i nudności czy dodatni Objaw Goldflama. Wodonercze w obu nerkach charakteryzuje się takimi objawami jak brak apetytu, wzrost masy ciała, obrzęk obu kończyn dolnych czy osłabienie i nudności. Przy występowaniu ostrych objawów i przebiegu choroby wskazane jest leczenie operacyjne. W przebiegu łagodnym, w leczeniu zwężenia moczowodu mogą zastosowane być specjalistyczne leki, oraz prekursorowa terapia BPC-157.

a.Terapia BPC-157

Terapia peptydem BPC-157 promuje prawidłowe działanie i funkcjonowanie moczowodu. Przepływ moczu do pęcherza, wytwarzanego przez nerki, dzięki działaniu moczowodu zostaje umożliwiony. Poprzez działanie BPC-157 ciśnienie środnerkowe zostaje obniżone, co znacznie poprawia stan nerek oraz ich wydolność. Wodonercze powstałe w trakcie zwężenia moczowodu zostaje zahamowane lub wyeliminowane pod wpływem działania peptydu. W leczeniu zapobiegawczym za pomocą terapii BPC-157 prowadzi do zmniejszenia ryzyka powstawania zwężenia moczowodu w przyszłości.

b.Przeprowadzone badania eksperymentalne

Materiał

W badaniu wykorzystano samce szczurów.

Przebieg badania

U szczurów wykonano zabieg podwiązania moczowodów co doprowadziło do wodonercza, rozwoju zwłóknienia, uszkodzenia komórek kanalików i zapalenia śródmiąższowego. Po wykonaniu uszkodzenia zastosowany został, poprzez wstrzykniecie dootrzewnowe peptyd BPC-157 w dawce 10 μg/kg i 10 ng/kg. W grupie kontrolnej w równoważnej ilości zastosowana została lub sól fizjologiczna. Ocena rezultatów została dokonana w 24 i 96 godzinie po podaniu peptydu i obejmowała zmiany w nerkach w skali od 0 do 3, gdzie: 0- nerka zdrowa, 1- wodonercze łagodne, 2- wodonercze umiarkowane, widoczne poszerzenie miedniczek nerkowych, niewiele zmian na powierzchni nerki, 3- wodonercze ciężkie, poszerzenie nerki miednicy, ścieńczenie miąższu nerki i znaczna ilość zmian na powierzchni nerki.

Rezultaty

Działanie peptydu BPC-157 powoduje wyraźną i zaawansowaną poprawę stanu moczowodu, obserwowaną zarówno po 24 i 96 godzinach. Regularne, ciężkie wodonercze, poszerzenie miedniczek nerkowych i ścieńczenie miąższu nerki zostało zahamowane. Nastąpiło przywrócenie ostrego wodonercza do stanu łagodnego wodonercza lub jego całkowitego braku.

Wnioski

Działanie peptydu BPC-157 w dawce 10 μg/kg i 10 ng/kg powoduje eliminację stanu wodonercza, zwiększonego ciśnienia środnerkowego czy niewydolności nerek prowadząc do zahamowania choroby zwężenia moczowodu.

4.Uszkodzenie moszny

Uszkodzenie moszny jest urazem zaliczającym się do grupy urazów tępych czyli takich, które powstały pod wpływem stłuczenia, uszkodzenia spowodowanego pracą zawodową, urazami nabytymi w trakcie wypadków, pobić czy przy uprawianiu wybranych dyscyplin sportowych. Można wyróżnić obrażenia otwarte i zamknięte. Z otwartymi mamy do czynienia w przypadku przerwania ciągłości skóry moszny. W przypadku uszkodzenia samej moszny najczęściej dochodzi do powstania ubytku skórnego. W obrażeniach zamkniętych występować może obrzęk, bolesność i zasinienie. W leczeniu, w przypadku ubytków skórnych moszny, możliwe jest ich pokrycie za pomocą przeszczepów skórnych z okolicy krocza lub uda. W przypadku stłuczeń i lekkich uszkodzeń moszny wprowadzona zostaje regeneracyjna terapia lekowa m.in. terapia peptydem BPC-157.

a.Terapia BPC-157

BPC-157 wykazuje silne, korzystne i regenerujące działanie wobec powstałych obrzęków moszny, które pod wpływem działania peptydu uległy znacznemu złagodzeniu. Regularne stosowanie peptydu BPC-157 doprowadzi do złagodzenia objawów bólowych i obrzękowych, towarzyszących przy uszkodzeniu moszny. Leczenie za pomocą BPC-157 charakteryzuje się dużą skutecznością i bezpieczeństwem w profilu działania a dodatkowo zapobiega rozrastaniu i powiększaniu się uszkodzeń i obrzęków moszny.

5. Zapalenie pęcherza moczowego

Za zapalenie pęcherza moczowego uznajemy stan zakażenia układu moczowego poprzez obecne w nim drobnoustroje, które mogą namnażać się, co prowadzi do powstania stanu zapalnego. W prawidłowych warunkach drogi moczowe, powyżej punktu zwieracza pęcherza moczowego są jałowe. Drobnoustrojem bakteryjnym, odpowiedzialnym za większość przypadków powstawania stanu zapalnego pęcherza moczowego jest Escherichia coli (E. coli). Bakteria ta może przedostać się z odbytu do ujścia cewki moczowej, następnie do pęcherza z możliwością dostania się do jednej lub obu nerek. Objawy jakie towarzyszą podczas zapalenia pęcherza moczowego to ból i pieczenie podczas oddawania moczu, częstomocz i ból w dolnej części brzucha. Dodatkowo może wystąpić czerwone lub ciemnoczerwone zabarwienie moczu co świadczy o objawie krwiomoczu będącego wynikiem zapalenia błony śluzowej pęcherza. W pierwszym etapie leczenia stosuje się leczenie doustne, najczęściej poprzez podanie furazydyny. W celu złagodzenia objawów można dodatkowo wprowadzić środki przeciwbólowe czy rozkurczowe. Przy ostrzejszych dolegliwościach i przebiegu zapalenia pęcherza moczowego zaleca się wdrożenie odpowiedniego antybiotyku na podstawie przeprowadzonego antybiogramu. Obecnie w dolegliwościach zapalenia pęcherza moczowego stosuje się terapię peptydem BPC-157.

a.Terapia BPC-157

Działanie peptydu BPC-157 wykazuje działanie bakteriostatyczne, uniemożliwiając namnażanie się patogenów. Mobilizuje układ immunologiczny do walki z drobnoustrojami w drogach moczowych co prowadzi do wyeliminowania stanu zapalnego w pęcherzu moczowym i wyleczenie jego zapalenia. Dodatkowo BPC-157 może być stosowany w leczeniu zapobiegawczym przy stanach nawracającego zapalenia pęcherza moczowego eliminując powstawanie tego schorzenia. (Rys.5)

BPC-157 w układzie moczowo-płciowym 1

Rysunek 5. Terapia peptydem BPC-157 w przypadku zapalenia pęcherza

 

Działanie nefroprotekcyjne BPC-157

Pojęcie nefroprotekcji

Nefroprotekcję można rozumieć w dwojaki sposób. Po pierwsze proces ten dotyczy ochrony nerek, zarówno w stanie chorobowym, kiedy dzialania nefroprotekcyjne zapobiegają zaostrzeniu objawów jak i wtedy kiedy są zdrowe, poprzez działanie zapobiegające powstawaniu chorób i schorzeń. W rozumieniu dotyczącym tematu nefrologii, neuroprotekcja dotyczy planu, zarówno wdrażania jak i wycofywania, leków i procedur prowadzących do ochrony zdrowych i złagodzenia objawów chorych nerek. Skupiając się na pojęciu neuroprotekcji możemy odnieść się do profilu działania nowoczesnej terapii peptydu BPC-157. Peptyd BPC-157 wykazuje działanie nefroprotekcyjne zarówno zapobiegawcze jak i łagodzące.

Nefroprotekcyjna terapia BPC-157

Działanie nefroprotekcyjne peptydu BPC-157 przedstawiono na przykładzie toksycznego działania na nerki cisplatyny będącej lekiem stosowanym w chemioterapii. O ile peptydu nie można stosować podczas leczenia nowotworu, to można na przykładzie tego jak wyniszczająca jest dla nerek taka terapia wskazać jego działanie nefroprotekcyjne. W odniesieniu do działania leków o łagodniejszym stopniu działania i wszelakich uszkodzeń będzie działał tym bardziej skuteczniej i bezpieczniej. Terapia peptydem BPC-157, wykazującym działanie nefroprotekcyjne, polega na zmniejszeniu białkomoczu przy zachowanej funkcji przesączania kłębuszkowego na skutek jednoczesnego rozszerzenia tętniczki doprowadzającej i odprowadzającej poprzez co nie dochodzi do wzrostu ciśnienia śródkłębuszkowego zaburzeń autoregulacji kłębuszków. Całość powyższych procesów składa się na działanie nefroprotekcyjne peptydu BPC-157.

 

Bibliografia

1.Jandric.I, Balen.M, Vrcic.H, Received: 2011.12.30Accepted: 2012.07.26Published: 2013.03.12Salutary effect of gastric pentadecapeptide BPC 157 in two different stress urinary incontinence models in female rats. 2013; 19: 93-102; DOI: 10.12659/MSMBR.883828

2.Blagaić.A, Sever.M, Effect of pentadecapeptide BPC 157 on healing of vesicovaginal fistula in rats. 2021; 11:53:12

3.Sven Seiwerth1, Marija Milavic1, Jaksa Vukojevic, Stable Gastric Pentadecapeptide BPC157 and Wound Healing. 2021; DOI:10.3389/fphar.2021.627533

4.Kopjar.I, Milic.N, Sirovina.M, Mise.D, Protective and Reparative Effect of Petadecapeptide BPC 157 on Mice Blood, Liver and Kidney Cells. Gastroenterology. 2012; 142(5): 451; doi:10.1016/S0016-5085(12)61701-6

Wybierz swoją walutę
0
    0
    Twój koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu
      Calculate Shipping
      Zastosuj kupon